Obiekt pochodzi z końca XVIII wieku.
Niewielka drewniana chałupka zbudowany z sosnowych bali, jak zazwyczaj na Łużycach, stoi szczytem czyli węższą częścią do drogi. Składa się z części mieszkalnej i dwóch niewielkich pomieszczeń gospodarczych. Na uwagę zasługują dwoje drzwi zamkniętych u góry formami łukowymi. W izbie i komorze obejrzymy przedmioty codziennego użytku charakterystyczne dla reemigrantów z Bukowiny Rumuńskiej. Geometryczne kształty w żywych kolorach to znak rozpoznawczy Bukowińczyków. Tą ekspresję podziwiamy na tkaninach i drewnianej skrzyni. Na piecu wyeksponowano kolekcję starych żelazek na węgiel lub tzw. duszę czyli nagrzewane na blasze pieca.